สามเสนรีวิว : Nez 4 เล่มจบ : Yuuri Eda / ลิขสิทธิ์ BLY
.

ยอดแย่ แต่ก็ยอดเยี่ยม!?
ทาคาเมะ คิซาชิ คืออดีตเจ้าหน้าที่ข่าวกรองผู้มีมันสมองเป็นเลิศ เขาเป็นคนจุกจิกคิดมาก อนามัยจัด ไม่เคยดูสถานการณ์ และเกลียดบุหรี่เข้าไส้ งานอดิเรกคือการเก็บเงิน คำพูดที่ไม่ชอบคือ “หัดดูบรรยากาศรอบตัวบ้าง”
.
สึบาคุระ จิริ สิงห์อมควันผู้หลงใหลต้นคอ หน้าอก และบั้นท้ายของสาวๆ ประสาทสัมผัสดีและมีร่างกายที่พิเศษกว่าชาวบ้าน แต่ไร้ระเบียบ ชอบทำเป็นเล่น แถมน่ารำคาญ
เมื่อสองหนุ่มผู้ต่างกันสุดขั้วมาเจอกันที่ CAS บริษัทวิเคราะห์และประเมินความเข้ากัน คู่หูลิ้นกับฟันที่ยอดเยี่ยมที่สุดจึงบังเกิดขึ้น!?
.
หลังอ่าน
.
ตอนแรกเมินเพราะหน้าปกที่ดูร้อนแรง สีสันแสบตานี่แหล่ะ แต่ด้วยเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าดีงามเหลือแสน กับติดอันดับนิยาย BL ขายดีทุกเล่ม ทุกปี เอาฟ่ะ ลองอ่านดู 
.
เล่ม 1 : NEZ แปลว่า กลิ่น ใช่แล้วนี่เป็นเรื่องของจิริ ที่มีจมูกรับกลิ่นเป็นเลิศ เขาสามารถรับรู้กลิ่นความเข้ากันของมนุษย์ รับรู้อารมณ์ ความรู้สึกของมนุษย์ ผ่านกลิ่นที่เปลี่ยนแปลง จิริกับลูกพี่ลูกน้อง อาริ กับเรย์ จึงก่อตั้งบริษัท CAS ขึ้น เป็นบริษัทที่รับวิจัยความเข้ากันระหว่างบุคคล เช่น ความเข้ากันของคู่แต่งงาน หรือคู่หูการทำงาน หรือ จับผิดคนโกหกในบริษัท ผ่านแบบสอบถามต่าง ๆ นาๆ ให้ดูขลังเข้าไว้ แต่จริงๆ ให้จิริไปดมกลิ่นเอา จนวันหนึ่ง ป้าอาริ รับ ทาคาเมะ อดีตเจ้าหน้าหัวกระทิของ สนง.ข่าวกรอง ซึ่งเป็นคนช่างสังเกตสุด ๆ นิสัยเจ้าระเบียบ ขี้บ่น จุกจิก ขี้งก และอนามัยจัด ให้จับคู่กับจิริ ที่ซกมก บ้าผู้หญิง พูดมาก ไร้ระเบียบ แรกพบของทั้งคู่คือเกลียดกัน เพราะเป็นอะไรที่ตรงข้ามกันสุดขั้ว แต่ต่างก็ยอมรับความสามารถซึ่งกันและกัน
.
แม้จิริจะชอบสาวอกโต แต่น่าเศร้า ที่เขาไม่เคยทำสำเร็จสักครั้งเพราะแพ้กลิ่นจนอ้วกตลอด แต่....ตตต กลิ่นที่เขาได้จากทาคาเมะ กลับปลุกเร้าให้เกิดอารมณ์อย่างว่า เขาจึงพยายามเลี่ยงทาคาเมะตลอดเวลา ก็ผมไม่ใช่เกย์นี่หว่า แต่อย่างว่า เรื่องที่ควรทำ สุดท้ายก็ทำจนได้ แถมทำเสร็จ ทาคาเมะ ยังสะบัดก้นเดินจากไปพร้อมคำว่า “ ขอบใจ” 5555…..
.
เล่ม 2 : เรื่องราวของคนฉลาด 2 คน แต่ ซื่อบื้อเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อยากรู้ว่าทำไมทำไปแล้วมันดีอย่างนี้เนี่ยะ คนหนึ่งแค่จูบก็ขึ้นสวรรค์ชั้น 9 แล้ว ส่วนอีกคน ก็สงสัยว่ามันซกมกอย่างนี้ ทำลงไปได้อย่างไงฟ่ะ เล่มนี้มีตัวละครปริศนา “ นก” เข้ามาเพื่อไล่ล่าอดีตของจิริ
.
เล่ม 3 : ตาแก่ขี้หึง 2 คน ก็ยังซื่อบื้อเหมือนเดิม แต่เพิ่มดีกรีความขี้หึง ความหื่น และหวานขึ้นมา เล่มนี้ฝันร้ายที่น่ากลัวตามมาหลอกหลอนจิริ จนเขาไม่สามารถรับกลิ่นใด ๆ ได้ กลายสภาพเป็นหมาพิการ แม้จะเป็นอย่างนั้นทาคาเมะก็ไม่เคยทิ้ง ชอบตอนที่ทั้งคู่กอดกัน มันมากกว่าคำว่ารัก มันละมุนม้ากมาก....กกกก มันแทบทำให้อิชั้นละลายทีเดียว
.
เล่ม 4 : บทสรุปการไล่ล่าหาอดีตของจิริ “นก” คือใคร เขาต้องการอะไรจากจิริ แล้วพวกเขาจะเอาตัวรอดจากนักฆ่ามือพระกาฬได้หรือไม่ .....
.
อ่านจบแล้ว สรุปว่า ชอบมาก......กกกก. อ.ยูริ เขียนดีมาก ทั้งพล็อตเรื่อง เนื้อหา มุกตลก และการวางปมที่ค่อย ๆ ขมวดปมเข้ามา แล้วคลี่คลายปมผ่านงานที่ CAS รับมา พร้อมกับ ความสัมพันธ์ของตัวเอกที่ผูกพันกันมากขึ้น ๆ 
.
ชอบคาเรกเตอร์ของตัวละคร จิริที่ร่าเริง กลับขี้เหงา ขี้แย และว้าเหว่ เขาชอบอยู่ท่ามกลางผู้คน ทุกปีเขามองบอลหิมะอย่างเงียบเหงาคนเดียวในคืนคริสต์มาสอันหนาวเหน็บ แต่ปีนี้มีทาเคเมะอยู่ด้วย คืนคริสต์มาสกลับกลายเป็นคืนที่อบอุ่นที่สุด.... จิริ เจ้าหมาที่อยากมีเจ้าของ 
.
ทาเคเมะคนเจ้าระเบียบ ไร้อารมณ์ คนที่แชร์ค่าอาหารแบบพอดีเปะ คนที่จัดลำดับความสำคัญของชีวิตว่า ฉันสำคัญที่สุดตลอด คนที่ไม่เคยโกหก คนที่จะทำเรื่องอย่างว่า ต้อง ทำความสะอาดห้อง เปลี่ยนผ้าปูเตียง อาบน้ำให้เรียบร้อยถึงทำได้ (และทำเก่งด้วย) แต่กลับไม่เคยรังเกียจจิริที่โคตรซกมกเลย ... เจ้าของที่ไม่อยากเลี้ยงหมา ที่พูดว่า “นายสำคัญที่สุด” 
.
“เจ็บไหม”
“ แหงสิ” ทาคาเมะพยายามทำท่าสบายที่สุด (นายถูกยิงเลือดอาบเนี่ยะน่ะ) แต่จิริทำหน้าแหยเก พึมพำว่า “ ถ้าเจ็บแทนกันได้ก็ดีซิ”
“ ไม่ดี”
“ทำไม”
“เพราะถ้านายเจ็บ ฉันจะเจ็บกว่า” (ป๋าขา หนูละลายแล้วค่ะ)
.
.
ทาคาเมะรู้สึกอย่างแรงกล้า นี่คือคนของเขา แต่ไม่ใช่ความหมายของการเป็นเจ้าของ เขาตระหนักว่าการรักใครสักคน เหมือนอีกฝ่ายได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของตน กลายเป็นคนที่แสนล้ำค่า ถูกยกระดับความสำคัญขึ้นมา จนบางครั้งก็อยู่เหนือตัวเขาเอง
ปรารถนาจะปกป้องแม้จะต้องแลกด้วยชีวิต
มันง่ายนิดเดียวที่จะทำเป็นไม่สนใจและเมินเฉย ซึ่งความเป็นจริง ก็เป็นการเข้าใจผิดของสมอง แต่เป็นความเข้าใจผิดที่งดงามที่สุด และอ่อนโยนที่สุด เมื่อนึกถึงผู้อื่นเสมือนเป็นตัวเอง
เขาถอนริมฝีปากจากต้นคอ
จิริตัวสั่นเทิ้ม หันกลับมาตัดพ้อ โดยมีน้ำใส ๆ คลอ “เจ็บนะ”
ใบหน้าเปื้อนน้ำตานั้นน่ารัก จนทาเคเมะอดใจไม่ไหว
.
อ่านจบ เข้าใจเลย ทำไมหลายคนถึงช้อบ ชอบเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้ตัวละคร ตัวประกอบ และตัวร้าย เต็มไปด้วยเสน่ห์ น่าติดตาม มาม่าจิโยโกะ หนุ่มล่ำบึ้กที่หัวใจเป็นสาวน้อย คุณป้าอาริร่างเล็กสุดแกร่ง หรือ “นก” ตัวร้ายที่เราไม่รู้ว่าควรจะกลัวหรือ สงสารดี และที่สำคัญ พระ-นาย ที่ปากจัดพอกัน เป็นคู่หูที่ทำงานเข้าขาราวกับยอดมนุษย์ไม่ปาน แต่พอเป็นคู่รัก ทำไม้ ทำไมถึงได้หอมหวาน อบอุ่น ละมุน เยี่ยงน้ำตาลสายไหม เพิ่งเคยเจอบทรักที่คนอ่าน อ่านไป บิดตัวไป เขินเว้ยเฮ้ยมาก ......